Yes, de vakantie is begonnen!! Jens pakt zijn longboard en vliegt naar buiten om met een vriendje op avontuur te gaan. Terwijl hij op zijn knietjes op het board zit duwt hij zichzelf voort door zijn voeten op de straat af te duwen. Grote lol, keihard de stoep over, de wildste fantasieën over waar ze dit keer heen zullen cruisen. Tot het longboard opeens met brute kracht tot stilstand komt door een steen of verhoging in de stoep en jens met zijn snoet op de straat wordt gelanceerd.
Brullend loopt hij naar huis, zijn hele koppie onder het bloed. Een kapotte neus, zijn lip 4x zo dik en een stukje van zijn tand af. Ik ben die dag op mijn opleiding dus het komt op Jasper aan. Die doet wat in zijn macht ligt en na een bezoek aan de tandarts wordt jens de rest van de dag door hem in de watten gelegd. Toch, als ik einde middag thuis kom, tref ik een jongetje aan dat nog steeds helemaal van slag is. Lege oogjes, een treurig koppie en mijn maag draait zich om als hij me verteld wat er gebeurd is. Als ik vraag waar hij zich nu, op dit moment, het allerrotst over voelt, verteld hij me dat het komt door hoe hij eruit ziet. Hij schaamt zich voor zijn dikke lip en de wonden in zijn gezicht. En hij verteld me dat hij iedere keer als hij aan zijn longboard denkt zo’n naar gevoel krijgt dat hij er helemaal verdrietig van wordt.
Mijn hart breekt en ik wil iets voor hem doen. Toevallig leerde ik vandaag een super toffe (NLP)techniek op mijn opleiding. Ik vertelde hem dat mama vandaag een beetje had leren toveren en ik vroeg of hij wilde dat ik het rot gevoel weg zou toveren. Daar hoefde hij niet lang over na te denken en een paar minuten laten zag ik de glans in zijn ogen terug komen en verscheen er een voorzichtige lach op zijn gezicht. Dit voelde schijnbaar zo goed dat hij vroeg of hij nu ook “eindelijk” weer eens in mijn stoel van verandering mocht. Toen ik net was begonnen met mijn opleiding heb ik jens een paar keer in hypnose gebracht en hij vond het iedere keer zo fijn. Ik was er al een tijdje niet meer aan toegekomen, maar nu wilde ik natuurlijk niets liever dan die lach van oor tot oor brengen.
Ik paste mijn teksten een beetje aan en in plaats van een symbolenreis die ik op volwassenen heb leren toepassen vertelde ik hem dat hij een droomreis kon maken naar iedere plek die hij maar wilde. Zijn oogjes begonnen te stralen toen hij me zei dat hij naar het heelal wilde.
Een symbolenreis is een super mooie vorm van hypnose. Het kan je helpen met een probleem waar je (al lange tijd) mee rondloopt of het kan je een inzicht geven in iets waar jij een (levens) vraag over hebt. In dit geval was het doel om gewoon even lekker weg te dromen waardoor Jens zich weer ontspannen en blij zou gaan voelen.
Kinderen gaan over het algemeen super makkelijk in hypnose en na 2 minuten vertelde Jens me dat hij een weg zag, een hele lange weg. Die weg liep naar boven, steeds hoger en hoger. Zo hoog, dat hij opeens boven in het heelal was. Daar vertelde hij me over alle planeten die hij zag en dat hij, terwijl hij op Uranus stond, opeens ervaarde dat hij een superheld was! Hij had laserogen, zijn benen waren robot, zijn bovenlijf gewoon mens en hij had superkrachten. Hij was zo sterk dat hij, nadat hij naar Saturnus was gevlogen, daar een gat sloeg in de grond. Door dat gat kwam er een kistje bloot te liggen en ik vroeg hem wat hij daar mee wilde doen. Hij maakte het open en vertelde me wat er in zat. Ik had van alles verwacht en was uiteraard heel nieuwsgierig, en wat er in zat zorgde voor een brok in mijn keel. Jens vertelde me dat er liefde in dat kistje zat. En hij wilde al die liefde uitstrooien over de aarde. Toen hij dat deed kwam er zo’n tevreden gloed over zijn gezichtje. We moesten even wachten, want pas nadat de liefde ons huis op aarde had bereikt, kon hij verder met zijn vlucht. Hij sloeg nog een gat in de grond en daardoor kwam er weer een kistje tevoorschijn. In dat kistje bleken miljarden euro’s te zitten. ”Alleen mama, er is niets voor mij. Alles is voor de arme kindjes in de wereld” en hij strooide het naar beneden richting aarde. De hele planeet bleek vol met kistjes waarmee de aarde geholpen kon worden. Kistjes met kleding en met speelgoed om allemaal aan de arme kindjes te geven. Er kwam ook nog een enorm monster langs om hem te helpen. “maar het monster zorgt heel goed voor mij hoor mama”……. En zo droomde hij nog even heerlijk door.
Toen ik jens niet veel later naar bed bracht vroeg ik hoe het nu met hem ging. En wat voor cijfer hij gaf aan de dag. Hij zei me dat zijn dag een 4 was geweest, maar dat hij zich na de droomreis weer een 9 voelde en viel in een heerlijke diepe slaap. Ik was blij dat mijn kleine superheld zich weer beter voelde en ben benieuwd wat deze kanjer wordt als hij later groter is……#wereldverbeteraarindedop
*Mede mogelijk gemaakt door- en met toestemming van Jens Perre Admiraal, de Held uit dit verhaal